دفاع از پایان نامه فیروزه شواخی زواره، گروه زمین شناسی تکتونیک
 خلاصه خبر: تحليل هندسي و جنبشي سامانه گسلي جنوب نطنز و نقش آن درتشكيل و توزيع ذخاير سرب – روي فسخود و گردنه شير
منطقه مورد مطالعه ازلحاظ ساختاری در حاشیه باختری پهنه ساختاری ایران مرکزی، در بخش میانی کمان آتشفشانی ارومیه –دختر و در پایانه جنوب باختری سامانه گسلی قم -زفره واقع است. . تحلیل ساختاری منطقه جنوب نطنز، نشان‌دهندة آن است که گسل‌های راندگی اولیه با روند عمومی خاوری –باختری تا شمال باختری –جنوب خاوری همچون گسل فسخود به‌طور عمده مجموعه واحدهای رسوبی قدیمی پرمین –تریاس (سازندهای نایبند و شتری) را بر روی واحدهای جوانتر رانده است. این مجموعه گسل‌های راندگی در ادامه توسط گسل‌های امتدادلغز با روندهای شمال باختر– جنوب خاور و شمال خاور –جنوب باختر قطع و جابجا شده‌اند. این مجموعه‌های امتدادلغز جوانتر از ائوسن، در ارتباط با فعالیت‌های راستالغز گسل زفره بوده و رده‌های پایین‌تر منشعب شده از پهنه اصلی این گسل می‌باشند. تلفیق داده¬های ساختاری و شواهد زمان¬بندی تغییرشکل بدست آمده از بررسی ناپیوستگی¬های عمده مشاهده شده در منطقه جنوب نطنز نشان¬دهنده آن است که این منطقه در بازة زمانی قبل از کرتاسه زیرین چین¬خوردگی ناحیه¬ای را پشت سر گذاشته است و در ادامه در بازه زمانی کرتاسه زیرین مطابق با سایر بخشهای ایران مرکزی کشش ناحیه ای را متحمل شده است. راندگی¬های مشاهده شده در منطقه در بازة زمانی پس از کرتاسه زیرین¬ _میانی در منطقه اتفاق افتاده است. و در نهایت تغییرشکل¬های جوانتر از الیگوسن مرتبط با رده¬های گسلی، گسل قم – زفره ساختارهای قدیمی¬تر را قطع و جابجا نموده است. مطالعات همزمان زمین¬شناسی اقتصادی در منطقه نشان¬دهنده آن است که ذخایر سرب-روی و باریت موجود در منطقه جنوب نطنز به دو صورت سین¬ژنتیک (چینه سان) یا ایریش (Sedex-Like) در واحدهای کرتاسه زیرین و همچنین بصورت اپی¬ژنتیک در واحدهای پرمین – تریاس گسترش یافته¬اند. گسترش ماده معدنی در واحدهای پرمین- تریاس در راستای گسل¬های راندگی و تمرکز مجدد آنها در راستای گسل¬های امتدادلغز با مولفة نرمال متأخر قطع¬کننده آنها صورت گرفته است. لذا از نظر ژنتیکی کانسارهای چینه¬سان موجود در واحدهای کرتاسه (کانسارهای یزدان و پیناوند) قدیمی¬تر و در زمان نهشتگی واحدهای کرتاسه زیرین در محیط کششی زمین ساختی تشکیل شده¬اند در حالی که کانسارهای اپی ژنتیک (کانسار چنگرزه) گسترش یافته در واحدهای پرمو-تریاس در طی راندگی¬های پس از کرتاسه زیرین¬– میانی تشکل و در ادامه تحت تاثیر گسل¬های امتدادلغز و نرمال متأخر توزیع مجدد یافته¬اند. TEXT 25 تیر 1398 / تعداد نمایش : 1547
|