جلسه دفاع از پایان نامه: آقاي رضا رحیمی - مهندسی فرآیند
خلاصه خبر: بررسی تجربی عملکرد ژلهای پلیمری رقیق در لایه های پرتراوای مخازن بسیار ناهمگن
عنوان رساله: بررسی تجربی عملکرد ژلهای پلیمری رقیق در لایه های پرتراوای مخازن بسیار ناهمگن
چکیده امروزه استفاده از ژلهای پلیمری یکی از به صرفهترین و موفقترین روشهای کنترل تولید آب و کنترل همزمان میباشد. این روشها به دلیل برگشتپذیری، هزینهی کم و بازده بالا از رایجترین روشهای کنترل تولید آب هستند. از میان ژلهای کنترلکنندهی تولید آب، ژلهای CDG یا همان ژلهای کلوییدی توانایی کنترل همزمان از طریق انسداد یا کاهش تراوایی کانالهای عبور دهندهی آب را دارند. این نوع ژل همچنین برای کنترل تولید آب در اعماق نیز قابل استفاده است. این ژلها به دلیل جدیدتر بودن و تفاوت خواصی که با ژلهای تودهای و همچنین محلولهای پلیمری دارند نیازمند مطالعات بیشتر میباشند. تهیهی این نوع ژل از طریق ایجاد پیوند کراسلینک درون مولکولی میباشد. در این پژوهش رفتار ویسکوزیتهی ژلهای CDG ایجاد شده توسط پلی اکریل امید سولفوناته و شبکهساز استات کروم با استفاده از ریومتر مورد بررسی قرار گرفته است. تاثیر غلظت پلیمر، شبکه ساز، نمکها، دما و دمای بندش، PH و نانوذرات سیلیکا و نانولولهی کربنی بررسی شده است. نتایج نشان داد که افزایش غلظت پلیمر باعث افزایش و افزایش غلظت شبکهساز باعث کاهش ویسکوزیته میشود. نمکهای مختلف قویا باعث کاهش ویسکوزیته میشوند و از میان آنها کلسیم کلرید، سدیم کلرید، منیزیم کلری و پتاسیم کلرید به ترتیب بیشترین به کمترین تاثیر را داشتند. کاهش PH محلول نیز باعث کاهش ویسکوزیته شده که نشان دهنده غربال شدن شاخههای آنیونی است. با افزایش دمای بندش میزان ویسکوزیته کاهش یافته که نشان دهندهی کراسلینک شدن سریعتر و بیشتر است. وابستگی ویسکوزیته به دما نیز مورد بررسی قرار گرفت ونتایج حاصل نشان داد که محلول CDG نسبت به محلول پلیمری وابستگی بیشتری به دما دارد. با استفاده از میکرومدل شیشهای میزان عملکرد ژل CDG در کاهش تراوایی مسیر عبور آب بررسی شد. نتایج نشان داد که بیشترین کاهش مربوط به محلول حاوی نانو سیلیکا بود. نانو لولهی کربنی تاثیر منفی بر راندمان آن داشت. کلمات کلیدی ژلهای کلوییدی، ویسکوزیته، نانولوله کربنی، نانو سیلیکا، میکرومدل، کنترل همزمان، انسداد آب
26 شهریور 1396 / تعداد نمایش : 2188
|